Wszyscy znamy tę postać: jowialnego Pana z długą, siwą brodą odzianego w czerwony płaszcz przepasany pasem ze złotą klamrą, z czerwoną czapką obszytą białym futrem. Ten obraz Mikołaja, bo o nim mowa, zawdzięczamy Amerykanom, a właściwie koncernowi coca-cola, dzięki któremu taki obraz Mikołaja został wypromowany.
No właśnie, a przecież Mikołaj to postać autentyczna. Według przekazów, urodził się ok. 270 roku jako jedyne dziecko bardzo zamożnych rodziców, którzy osierocili Mikołaja podczas zarazy. Mikołaj w młodym wieku stał się dziedzicem pokaźnego majątku. Mógłby spokojnie korzystać z odziedziczonego bogactwa, wolał się dzielić i zajął się pomocą ubogim, zwłaszcza dzieciom. Najmłodszych zawsze obdarowywał jedzeniem i innymi przydatnymi im rzeczami. Jego miłosierdzie i pomoc bliźnim spowodowała, że został wybrany na biskupa Miry.
I chociaż dzierżył niezwykle ważną funkcję, nie stał się niedostępnym dla wiernych hierarchą, ale wciąż angażował się w pomoc ludziom. To właśnie sprawiło, że Dante przywołał jego postać w „Boskiej komedii” jako przykład miłego Bogu korzystania z bogactw.
Zgodnie z legendami uratował od śmierci sześciu niesłusznie oskarżonych żołnierzy, a także uchronił miasto przed głodem, zyskując sobie sławę cudotwórcy. Najbardziej jednak znany jest jego czyn związany z obdarowaniem trzech ubogich sióstr posagiem.
Zmarł, jak podaje tradycja, 6 grudnia 343 roku. Tego dnia przypada również jego wspomnienie w Kościele. Pogrzebany został w swoim rodzinnym mieście. Gdy jego ciało zostało złożone w marmurowym grobowcu, wytrysnęły spod niego dwa cudowne źródła – z jednego płynęła oliwa, z drugiego zaś najczystsza woda.
Święty Mikołaj jest przedstawiany w stroju biskupim z mitrą i pastorałem. Na obrazach często zobaczyć go można trzymającego trzy złote kule, stanowiące nawiązanie do posagu, który wręczył trzem pannom.
Warto przywołać również kilka ludowych obrzędów związanych ze Świętym. Tradycja obdarowywania dzieci w dniu św. Mikołaja, nawiązująca do licznych przykładów jego szczodrości, przede wszystkim potajemnie wręczanych upominków, znana jest od dawna w całej Europie. Przykłady wspólnego świętowania dnia swojego patrona odnajdziemy zaś we wszystkich miejscach, które są w jakiś sposób oddano Mikołajowi w opiekę.
Jeśli 6 grudnia znajdziemy się na Śląsku, gdzie otaczany jest on szczególną czcią, mamy szansę napotkać na swojej drodze barwny orszak, na czele którego maszeruje biskup Miry.
W języku śląskim obyczaj ten nazywa się „mikołajstwym”. Orszaki świętego Mikołaja znane są również w innych miejscach w Europie i na świecie, między innymi w Alzacji i Lotaryngii, a także w południowych Niemczech i Austrii, gdzie towarzyszą mu tradycyjnie groteskowe postaci, które zajmują się karaniem niesfornych dzieci. W Przemyślu od kilku lat również odbywają się Mikołajowe Parady. Świętemu towarzyszy orszak różnobarwnych postaci, wśród których zobaczyć można anioły, śnieżynki, a także diabły.
Uczniowie naszej szkoły także dbają o tradycję, dlatego 6 grudnia w wielu klasach odbędzie się wzajemne obdarowywanie prezentami. Niektóre klasy – 5B postanowiły ten dzień spędzić trochę inaczej, wybrać się na mikołajkowy seans do kina.
Na pewno w każdym przypadku uczniowie spędzą miło czas pełen niezapomnianych przeżyć i wrażeń, bo przecież wszyscy uwielbiamy dostawać prezenty. W tym szczególnym dniu, warto pamiętać, że prezentem, którym obdarowujemy innych, nie muszą być drogie przedmioty, może to być uśmiech, gest wsparcia, miłe słowo, docenienie pracy ucznia….
Bądźmy dla siebie Świętymi Mikołajami.
