Jedną z najważniejszych spraw w wychowaniu dziecka jest ustalenie wzajemnych relacji między dzieckiem a rodzicem, określeniem tego co wolno a czego nie wolno robić, zarówno dziecku jak i rodzicowi. Dziecko potrzebuje by rodzic sprawiedliwie wyznaczał granice jego postępowania i jasno określał ich zasady.
Proces wyznaczania granic powinien być dostosowany do wieku, etapu rozwojowego i możliwości dziecka. Im pociecha starsza, tym ma więcej praw, ale również więcej obowiązków. Trudności z wyznaczaniem granic leżą po stronie rodziców. Nie ma niegrzecznych dzieci, są jedynie rodzice, którzy z dzieckiem sobie nie radzą. W duszy każdej mamy, która przecież kocha swoje dziecko najbardziej na świecie, panuje zamieszanie. Z jednej strony chce, by jej skarb czuł się wolny i szczęśliwy, z drugiej boi się o jego bezpieczeństwo, a jeszcze z innej marzy o świętym spokoju. Jak pogodzić te sprzeczne interesy? Przede wszystkim uświadom sobie, dlaczego wyznaczanie granic jest takie ważne .
Wyznaczone granice, jasne reguły i zasady dają dziecku poczucie bezpieczeństwa i stabilności.
Pomagają odróżnić co jest dobre a co złe.
Pomagają w poznawaniu świata.
Pomagają w relacjach społecznych.
Bardzo ważne jest by granice były odpowiednie, bowiem tylko takie uczą odpowiedzialności, szacunku, konsekwencji i dają poczucie bezpieczeństwa. Granice zbyt restrykcyjne, zbyt szerokie , niestabilne, ujemnie wpływają na rozwój dziecka, jego naukę , dzieci się buntują, czują się mało bezpieczne. Granice zrównoważone, dają możliwość odkrywania, zdobywania nowych doświadczeń, dają pozytywne szanse na prawidłowy rozwój.
Aby dziecko nauczyć zdrowych granic pamiętajmy!!!
-wprowadzaj jasno określone i zrozumiałe dla dziecka zasady ,odnoszące się do codziennych sytuacji- używaj jasnych krótkich komunikatów
-konsekwentnie przestrzegaj tego na co się z dzieckiem umawiasz
-wyznaczaj granice i obowiązki adekwatne do wieku dziecka.
Streszczenie wykładu A.Mazurek
